Kuitenbijters en goudzoekers

Na een weekje heerlijk bijkomen en bijkletsen zijn we weer op pad, bus in, bus uit, vliegen, plannen, hotelletje hier, pousada daar. We zijn weer op reis.

De laatste dag in Carambeï zijn we nog erop uit geweest naar Castrolanda, een andere Hollandse kolonie. Inmiddels ook alweer 50 jaar oud en ter gelegenheid van dit feit is er een megamolen neer gezet in het centrum van het dorp. Op klompen en in blauwgeruite kiel word je rondgeleid. Jammer dat ze geen bitterballen en haring met uitjes hadden :)

Inmiddels zijn we alweer drie steden verder en vele verhalen rijker. Vanuit Curitiba ziijn we doorgevlogen in twee etappes naar BH, Belo Horizonte, een stad n Minas Gerais. Minas betekent mijnen en de staat is dan ook bekend om haar goud en zilvermijnen. BH is een grote stad zoals er zoveel zijn, maar voor ons is duidelijk te merken dat we niet meer in het zuiden zijn van Brasil. De stad is duidelijk minder Europees dan de drie zuidelijke staten die we hebben bezocht en dat zal op weg naar het noorden alleen nog maar minder worden. BH is in eerste instantie niet meer dan een transitplek, je komt en je gaat weer, maar het heeft zeker wat te bieden. De buitenstad Pampulha is een prachtplek en herbergt een fraaie kerk, ooit ontworpen door Oscar Niemeyer. Deze architect heeft in Brazilië zijn sporen nagelaten en is met 100+ wellicht één van de oudste werkzame architecten ter wereld. De huidige hoofdstad Braslia staat vol met zijn werk en in BH is ook het één en ander te vinden. De kerk die wij bezochten staat mooi te wezen aan de rand van een prachtig meer, het ontwerp is fascinerend en zeker al je bedenkt dat het begin jaren' 40 al is ontworpen maakt het indruk.

Vanuit BH zijn we doorgereden met de bus naar Ouro Preto (zwarte goud), een groot dorp met 60.000 inwoners, waarvan er veel student zijn. ooit was dit het centrum van de slavernij, woonden er 110.000 mensen en dat in de tijd dat Parijs of New York nog geen 20.000 inwoners telde. De stad ligt midden tussen de bergen en de wegen van kasseien zijn vaak onder een hoek van bijna 45 graden een behoorlijk uitdaging om te bewandelen. Ouro Preto staat barstensvol met kerken uit de tijd dat de Portugezen hier de scepter zwaaiden. De meeste zijn fraai bewerkt door een lokale kunstenaar uit die tijd en hangen vol met ornamenten, beelden en veelal glimt het goud er als een spreekwoordelijke keutel in de zon. Het enige probleem aan deze stad is dat de kerken ver uit elkaar liggen en dat betekent klimmen en klauteren, Corné en Luuk gaat dit overigens behoorlijk goed af en we zien met het uur de kuiten dikker worden.

Als je dan in de streek bent waar de mijnen vroeger actief waren, dan moet je natuurlijk ook afdalen in eentje en dus zijn we in de buurt van Mariana in een karretje aan een kabel in één van de vroegere goudmijnen geweest. Niks geen keuringsdiensten hier, gewoon in een brakke kar aan een kabel over een oud spoor je 200 meter onder de grond laten afzakken. Tot 1995 werd hier nog gezocht naar goud, maar 4 gram !! goud uit 1000 kilo gesteente halen was geen winstgevende business meer en dus hebben ze de tent maar gesloten. Het gangenstelsel van totaal 11 km lengte is nu deels toegangelijk voor publiek. In deze mijn bevindt zich overigens een kraakhelderondergronds meer met een diepte van 270 meter. Er wordt zelfs door beroepsduikers in gedoken !!

Mariana zelf is een kleine editie van Ouro Preto, met als grote voordeel dat de wegen iets minder steil lopen. Bert Haanstra had zich hier overigens prima kunnen vermaken, op de dag dat we er rondliepen marcheerden er drie fanfares door de straten met nogal een koddig uiterlijk, net te grote uniformen en zeker de ongelijke kasseienstroken bevorderen niet echt een strak geformeerd gezelschap blazers en trommelaars. Erg leuk en vooral Luuk is groot fan van alles wat zich op straat aan muziek of theater afspeelt. Zo af en toe staat hij zo maar stil en dan moeten we een centje erin gooien, hij beweegt dan wat en staat vervolgens weer stokstijf stil.

Vandaag hebben we 10 uur in de bus gezeten om uiteindelijk in Rio de Janeiro aan te komen, niet helemaal volgens plan, maar daarom des te leuker.

Tot over een week,

Groeten H2CL

PS Gijs, zet ´m op vrijdag met je spreekbeurt !!!