Vergeten te dansen op de vulkaan

Het echte reizen is begonnen !! Weg uit een knotsgekke wereldstad met evenveel inwoners en onderweg naar het platteland met al haar schoonheid.

Bogor is onze eerste stop, een groot dorp met drie miljoen inwoners !! Hier is een openbaar vervoer systeeem, wat bestaat uit honderden blauwe en groene busjes die kriskras en bijna onafgebroken rondrijden, een soort reusachtige draaimolen van taxibusjes (ANGKOTS). Om twee kilomter verderop bij een gongfabriekje te komen ben je drie busjes verder en drie keer 40 eurocent lichter (met z'n viertjes).
Gongfabriek was leuk, Corne en Luuk lekker uitgeleefd op muziekinstrumenten,lunchen in de enorme botanische tuin met megabomen en planten, waaronder de enorme waterlelie die een keer per jaar bloem heeft.

De volgende dag om 10 uur vertrokken met een tour richting Garut, in de richting van Yogyakarta. Eerste stop een gezin die met vader en zoons typische West Java wajangpoppen maakt, erg mooi, 2 exemplaren onderweg per boot naar huis. Via Pencak Pass en allerhande theeplantages op weg naar Garut waar we begin avond aankomen.

Pas nu ervaren we hoe er langs de openbare weg wordt geleefd, gewerkt, feestgevierd (bruiloften in overvloed), geslapen en getransporteerd. Java is een mierennest met overbevolking, een land waar scooters, motoren en taxibusjes met een levensmoehoeid elkaar inhalen en ik me realiseer dat ik op Java zeker geen auto ga huren. En natuurlijk ontbreken de schitterende terassen met uitgestrekte rijstvelden, buffels die in het water worden gewassen en spelende kinderen niet in dit beeld. Java is mooi, druk, hartelijk en zeker onontdekt door toeristen uit vele landen : 80 % van de toeristen in West Java is nederlands.


Corne en Luuk blijven een bezienswaardigheid en de knijpjes in de wangen en hello hello blijven onverminderd doorgaan. Maar ook wordt er volop gespeeld als we maar even neerstrijken in eettentje, fabriekje of gewoon langs de weg. Kinderen maken zonder woorden gemakkelijk contact en er wordt heel snel gelachen en gerend met de locale leeftjdgenootjes.


Vandaag, 9 november, ons eerste hoogtepunt gehad,de beklimming van de Gunung Papadayan, een vulkaan die in 2005 voor het laatst is uitgebarsten. Een tocht van bijna twee uur door rokende geisers, borrelende waterbronnen (300 graden), zwaveldampen en gele massa's zwavel.Corne en Luuk bleven achter bij onze gidsen !! en waren blij ons weer te zien.

Morgen pakken we de trein naar Yogya en daar blijven we wat langer, even bijkomen van de eerste week, lekker zwemmen, eten en op naar de Borobudur

Vanuit een warm en vochtig Tasik Malaya,

H2CL