Een Hells Angel op t strand ...

We zijn in Te Anau !!!

Te Anau ligt aan de monding van de Fiordlands, een immens groot gebied met fjorden, meren, bergen en het bijbehorende dierenpark. Vandaag hebben we ontdekt waar het idee van glow in the darks vandaan moet zijn gekomen; een grot 300 meter diep de bergen in met gloeiwormen met honderdduizenden tegelijk, een fantastisch fenomeen. Corne en Luuk vonden het “ wel een beetje spannend “ zo met een klein bootje in het pikkedonker. Het meer bij Te Anua is overigens 25 km lang en ruim 400 meter diep.

We zijn inmiddels vanuit het zuidoosten via het zuiden hier aanbeland. De landschappen veranderen van dorre uitgestrekte velden naar groene eilanden in een glooiend landschap afgewisseld met grote stukken tropisch regenwoud. En dat betekent dat we de eerste regen van betekenis ook al hebben gehad, korte hevige buien, hoe anders kan ook een regenwoud overleven.

Op onze tocht van Mount Cook naar het zuiden hebben we de touristic route genomen, soms lange stukken dirt track; geen asfalt maar veel stenen. De eerste grote stad is Dunidin met een pracht treinstation, die het vertrekpunt is van de vele treinreizen die je hier in NZ kunt maken. Ook ligt Dunidin aan de Otega peninsula, een schiereiland van 30 km lang.

Op het uiterste puntje vind je een unieke verzameling vogels ; de koningsalbatros. Deze zweefvliegers zijn immens groot; met een hoogte van 1 meter en een spanwijdte van meer dan drie meter !!! zijn het in ieder geval de grootste vogel die ik ooit zal zien. Alleen de condor schijnt groter te zijn,maar daar zjn de meningen over verdeeld. De vleugels zijn zo lang dat deze in drie etappes wordt opgevouwen als ze over land lopen. Een prachtgezicht is het als deze albatrossen zich mee laten zweven door de wind. Op jacht naar voedsel (inktvisjes en krabbetjes) zijn ze soms 10 dagen en 100 km weg van het vaste land en schijnen zelfs al slapend te kunnen vliegen.

Het zuidoosten van het Zuidereiland wordt voor een groot gedeelte ingenomen door de Catlins en deze zijn doorspekt met kleine natuurwondertjes; kleine watervallen, mooie rotsformaties, veel zeeleeuwen en pinguins langs de kust.
Op een van onze campings, die aan het strand lag, was zelf een grote zeeleeuw te bewonderen op 5 minuten lopen langs de kust. Een ware mastodont, zwaar behaard en voor niemand wat te vrezen; een soort Hells Angel van 150 kilo die zich drie weken niet heeft geschoren en dorst heeft.

Corne en Luuk hebben inmiddels meer dan de liefde verklaard aan de trampoline. Bijna op iedere camping moet er even worden gesprongen, kunstjes afkijken van kinderen die net even ouder zijn en heerlijk stoeien. Het vele autorijden wordt veraangenaamd door sprookjes, liedjes en verhalen vanaf de Ipod door de speakers heen te blazen. De meeste reisdagen rijden we gemiddeld
150 - 200 kilometer en dat is net mooi vol te houden.

We hebben nu ook gemerkt dat we echt ver weg zjn van huis en dat een bezoekje aan ons kersverse nichtje Rose erg lastig is. Gelukkig is er Skype, een mobiel en internet om de kersverse trotse mama Marleen en papa Robin met de kleine roze wolk te zien.

Morgen gaan we met een boot de Milford Sound verkennen, daarna richting Queenstown en daar gaat Han bungeejumpen !!

De vraag van deze keer. Hoe zwaar is een jonge koningsalbatros van vier maanden oud ??

Dikke kus en tot mails

H2CL