Hanneke valt en Henk klimt ...

... help, Hanneke is gevallen !! van 109 meter zo 60 meter de diepte in ... en ze vond het zo leuk dat ze gelijk nog een keer is gegaan :) Een moderne bungy-junp heet een canyon-swing en dat betekent dat je jezelf vanaf een plateau laat storten de diepte in om vervolgens een schommelswing over 200 meter te maken door de canyon !! Een enorme kick, veel adrenaline en een prachtige DVD om alles thuis nog een keertje over te beleven. De ouderwetse recht toe recht naar beneden van A.J. Hackett hebben we natuurlijk ook gezien, maar deze swing was meer spektakel. Voor diegene die niet kunnen wachten op de DVD, de video staat online !!

Dat alles vond plaats in Queenstown; de stad waar alle thrillseekers naar toe gaan; bungy, raften, paragliden, jetski, speedboats, noem het maar en het is er. Een drukke verzamelplaats aan een prachtig meer, waar we in deze streek sowieso al mee worden overladen. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere en de wegen zijn vaak spectaculaire kronkels door de bergen. Het mooiste plaatje komt van Lake Wanaka, strak als een biljartlaken door het ontbreken van wind ontvouwde zich een spiegel van enkele vierkante kilometers die ons een fantastisch gezicht opleverde. Als ik thuis ben ga ik toch eens bellen met Jumbo dat ik een aantal nieuwe puzzels voor ze kan maken, minimaal 1000 stukjes.

Onze reis naar de Milford Sound qas overigens ook een spectaculaire rit en een adembenemend stukje NZ. De bergen in deze omgeving veranderen tijdens de regenbuien (7,5 meter regen per jaar !!) in een wirwar van watervallen die als aders over de gitzwarte flanken van de bergen zich een weg naar beneden zoeken. Water in haar zuiverste vorm, wat eenmaal bijeengekomen in de rivieren een prachtige helblauwe kleur geeft en wat je met gemak kunt drinken. Hier hebben we ook voor het eerst gezien waar onze KEA-camper naar is vernoemd : een brutale bergpapagaai, groen van kleur, een beetje saai behalve als hij zijn vleugels ontvouwd en een prachtige oranje onderlaag met veren laat zien.

Dichtbij Queenstown ligt Arrowtown, een oud mijnstadje. Goud, goud en nog eens goud, veel historie en ook nog veel bewaard gebleven in de straten en musea. Als je je ogen even dichtknijpt zie je de taferelen rond eind 1800 voor je en kun je bijna niet voorstellen hoe ze dit allemaal voor elkaar hebben gekregen met de beperkte middelen. In mijn gevoel zeer vergelijkbaar met het Wilde Westen, alleen dan Maori in plaats van Indianen, Chinezen in plaats van Mexicanen. Ook niet zo raar dat Clinton en Gore hier plaatsnamen zijn :))

Dat Thomastrein tussen Kingston en Fairlight reed was voor Corne en Luuk al een grote verrassing, dat we er vervolgens een klein tochtje mee gingen maken was dolle pret. Deze oude stoomloc met vier wagons hobbelt in het decor van de bergen een half uurtje heen en terug. Met name Luuk zat zich te vergapen aan de grote machines, de kolen en alle draaiende onderdelen van dit enorme zwarte kolos. Luuk ontwikkelt zich op het technische terrein al meer dan behoorlijk, voordat ik het weet zijn na het inparkeren van de camper alle kleppen al open, wordt de stroomdraad er uit getrokken en aangesloten, de stoelen neergezet en oweee als ik zelf de tafel in elkaar ga zetten. Alvast maar inschrijven voor de HTS !! Civiel dan maar ( Memory 2024) !!! :)


Corne en Luuk hebben overigens het camperzwaaien tot een ware kunst verheven, iedere camper die het terrein verlaat, en dat zijn de meeste, worden getrakteerd op een zwaaicanonande van het hoogste niveau. Twee jochies in pyama staan, met hun reebruine ogen en vaak nog de appelstroop in de mondhoek, zich volledig uit te sloven. De prijs is vaak hetzelfde; een enthousiaste zwaai terug van Zwitsers, Denen, Kiwi's, Ozzies en natuurlijk de nodige kaaskoppen. Van deze laatste groep een speciale groet aan Helam en Gerard !! Dank voor de houten kop en we zijn blij dat we van de emballagebon nog een week langer op reis kunnen.

Als klap op de vuurpijl ben ik (Henk, red.) vandaag toch op een van de hoogtepunten van deze reis gekomen. Letterlijk en figuurlijk, want op 3000 meter hoogte heb ik me laten droppen met een heli op een gletsjer (Frans Jozef) om vervolgens ruim twee uur er over en door heen te klauteren. Gewapend met spikes en zonnebrand door het meest prachtig stukje natuur wat ik denk ik ooit heb ervaren. Door tunnels van ijs, over pieken van ingeklonken sneeuw en langs kleine riviertjes met smeltwater. Ik heb twee uur lang met een big smile rondgelopen, de foto's spreken voor zich. De gletsjer is bovin 30 vierkante kilometer in omtrek en kent een diepte van 400 meter, jaarlijks valt er ongeveer 50 meter sneeuw op wat inklinkt tot ijs en de gletsjer weer voedt. Onvoorstelbaar mooi. Han gaat morgen, ijs en wederdienende.

De vraag van deze keer gaat overigens
over het elastiek. Met wie startte A.J. Hackett zijn bungy bedrijfje en wat is er van deze man terecht gekomen ??

Groeten vanuit een overweldigend mooi stukje NZ !! H2CL

PS 1 Saskia, het antwoord op je vraag is natuurlijk botanisten en wetenschappers, maar Thomas had het ook nooit gered zonder een boot, fishermanfriends, eem emorm uithoudingsvermogen, 250 man hardwerkend personeel, beschuiten, een sextet en natuurlijk die sterke vrouw die thuis alles overeind houdt en voor het huishouden en de dertien kinderen zorgt.

PS 2 Ida en Ghislaine hadden de eerste (prijs)vraag goed en maken daarmee kans op een volledig verzorgd weekend op Paaseiland ergens in april.