Boer Jansen

Er is inmiddels alweer een week verstreken en in die week is er weer een hoop gebeurd. Boer Jansen en aardbevingen, Haka' s en Huka' s en van alles wat uit de aarde komt.

In Hasting is er een grote kolonie Jan van Genten, of zoals Corné zegt “ Boer Jansens “, overigens hele fotogenieke vogels die met honderden tegelijk bovenop een rots zoveel stront produceren dat je gelijk wakker bent als je uit de bus komt. De “Boer Jansens” zijn overigens met en spanwijdte van twee meter geen kleine jongens en kunnen op zee bijna 20 meter het water induiken om voedsel te pakken.

In de middag gaan we langs bij een appelboer, in dit gebied stikt het van de boomgaarden met appels, perziken, abrikozen, peren en pruimen. Ook deze boer had al deze heerlijke vruchten en daarnaast nog een aantal dieren die de rotte en aangetaste exemplaren maar al te graag willen verorberen. Lekker proeven en spelen met de geit, inkopen doen en op naar Napier.

Napier is een stad die in 1931 getroffen is door een grote aardbeving die een groot gedeelte van de stad in puin legde. Alles is vervolgens opgetrokken in Art Deco stijl en goed bewaard gebleven. En dat levert mooie straten op met veel gebouwen met allerlei elementen van Art Deco. Wij hadden de mazzel dat er in Napier het jaarlijkse festival van Art Deco bleek te zijn, de straten vol met auto' s uit de jaren dertig en iedereen verkleed in de Charleston-look. In het plaatselijke museum was duidelijk wat voor impact het beven van de aarde in 1931 voor iedereen betekende. Verderop deze week merken we ook wel dat de natuur en dan specifiek de aarde wel heel dichtbij is.

Een enkele regenachtige dag in Taupo levert ons alweer een pakje op naar huis; twee uurtjes schilderen van onze eigen NZ-mokken in Thomas treinen, varens en nijlpaarden. In de omgeving van Taupo liggen de Huka Falls, watervallen die eigenlijk meer een stroomversnelling zijn doordat de rivier van een breedte van 20 meter in een soort Venturi-buis van 4 meter wordt geperst. Goeie kano-vaarder die hier doorheen durft.

Zoals ik eerder al aangaf is deze regio bekend om haar geothermische gebieden en dat betekent borrelende modderpoelen, spuitende geisers, stoompluimen, hotpools, door mineralen felgekleurde terrassen en een geur van rotte eieren in de wijde omgeving. Erg indrukwekkend en het geeft je het gevoel dat de aarde hier geen bodemlaag van klei, zand of stenen heeft en je hier een kijkje geeft in wat Moeder Aarde allemaal van binnen heeft broeien. Een wandeling van drie uur in Waiotapu park was meer dan de moeite waard en met Te Papa een hoogtepunt op onze reis op het Noordereiland.

Een groot verschil tussen het Noorder en het Zuidereiland is dat je op het Noordereiland veel meer Maori' s ziet en dus ook veel meer meekrijgt van hun cultuur, waarvan de Haka voor ons misschien wel het meeste indruk maakt. De Haka is een verzameling van ceremoniele dansen en de bekendste hiervan is de “Ka Mate” een strijdlustige dicht/lied die we kennen van de rugby-wedstrijden. Met name de tong naar buiten en het opzetten van grote bolle ogen a la Gene Wilder levert al snel twee jongens op schoot dicht bij papa en mama. Luuk ontdooit na een paar minuten en zit vervolgens op schoot de hele voorstelling druk met zijn handen gebaren te maken en zijn tong uit te steken. Corné blijft dicht tegen mama aanzitten en vindt het vooral spannend !!

Dit verhaal schrijf ik in de camper, uitkijkend op de branding van de zee, we zitten aan het strand kijken vanuit onze camper naar de surfers, de blauwe zee en een prachtige ondergaande zon. Papamoa Beach is prachtig en misschien wel zo mooi dat we nog een dagje bljven.

Met een witte wijn in de hand, de groeten !!!!

H2CL