Naar de haaien ....

Laat ik beginnen met iedereen te bedanken voor de bezorgde mails, telefoontjes, ANWB-berichten over de aardbeving onder de zeespiegel bij Tonga. We hebben hier gelukkig niets van mee gekregen, de enige serieuze zeebeving die we hier hebben gemerkt was die van mij (Henk red.) toen ik vanaf de zodiac (rubberboot) me in de grote oceaan liet plonsen. Maar zonder dollen is het ook maar goed ook dat we er niet van hebben gemerkt, want een tsunami op een atol is verre van grappig.

Terug naar de zonnige kant van het verhaal en de reden waarom we dit desolate paradijs ooit hebben opgenomen in onze wereldtrip; het duiken !! Het duiken op Rangiroa is fantastisch, onvergetelijk en vol onderwaterleven, maar tegelijk ook niet makkelijk, veel stroming en enorme hoge golven. Ik ging 's ochtends om 7.30 uur het water in en Hanneke om 13.30 uur, vanaf ons hotel was het een krappe 5 minuten varen naar de Tiputa Pass, die ons leidde naar de Grote Oceaan en meestal werd je hier gelijk al verrast op twee a drie meter hoge golven waar we met onze kleine rubberboot een weg doorheen moesten kruisen. Aftellen in Frans of Japans en hup van de boot en gelijk naar beneden. En daar werd al je getrakteerd op een prachtig stuk natuur onderwater, vol met kleuren, vissen, koraal en tropische verrassingen. Enkele (top)stukken uit ons duiklogboek :

dolfijnen onder water op 20 meter diepte (alleen in logboek van Hanneke :)) een prachtgezicht in the deep blue
haaien in alle soorten en maten; white tipped en black tipped reefshark, grey shark en lemonshark van 1 tot meer dan 3 meter !!
grote scholen grote barracuda' s van dik een meter
octopus, fel rood met oranje
schildpadden, druk etend aan het koraal en zich van niets en niemand iets aan trekken
stingray, grote jongens met doorsnede van 1,5 meter
napoleonvissen in overvloed
en dan verder al de grote hoeveelheden kleinere vissen en mooi koraal

De manta was op vakantie en helaas niet gezien. Volgende keer maar ...

We hebben ons meer dan prima vermaakt, de jongens hebben van de 12 uur op de dag er minimaal 10 uur zwemmend doorgebracht, tussen de middag even uit de felle zon en even een filmpje of een slaapje. Ons onderkomen was prachtig en ver boven budget, maar we hebben ons zelf even verwend en getrakteerd op vijf dagen toppiejoppie. In het restaurant van het resort hadden we op een avond een BBQ-diner met locale dans, Corné en Luuk helemaal uit hun dak, lekker dansen en duidelijk onder de indruk van de (volgens Luuk prachtige) vrouwen en ( ook weer L. grappige) mannen. Overigens lopen in de bediening van diit restaurant een paar mahu' s rond; mannen verkleed als vrouwen en het betere speurwerk levert op dat deze mannen als kind opgevoed zijn als meisje en dat hun hele leven blijven. Het is hier normaal dat je het 8ste kind op laat groeien als meisje, ook als er een piemeltje aan zit.

Overigens is, al een bekende, conclusie dat luxe niet meer gelukkig maakt dan een hotelletje in Indonesie, waar we voor het zelfde geld 3 maanden hadden kunnen verblijven. Je mist al snel de gemoedelijkheid onderling, het uitwisselen van vergelijkbare verhalen en iedere dag met een andere avondjurk aan het diner lijkt leuk, maar meer dan dat ook niet. En dat wordt ook nog eens een keer zo erg als het voornamelijk Fransozen betreft; blassé en hautein zijn niet voor niets woorden die we uit de taal der Fransen hebben gehaald.

Maar we klagen zeker niet, het was super !! en onvergetelijk mooi.

Inmiddels zitten we op Moo'rea het derde eiland wat we bezoeken.Vantevoren een gok genomen door geen transport vanaf Papeete te regelen en te kijken wat mogelijk was. Uiteindelijk werd het een vliegtuigje met 9 man (vergelijkbaar met Saba) die ons in 10 minuten naar Moo'rea vloog. Luuk en Corné konden zo cockpit inkijken, superstoer natuurlijk. Ons hotel zit pal op het strand, een paar dagen bijkomen, zonnen, zwemmen en een klein duikje gedaan. We hebben met 7 bedden nog ruimte voor 3 man in onze hut. Wie het eerst komt.......

Vandaag hebben we met de hele familie een snorkeltrip gedaan tussen de haaien en de stingray' s (of lalala' s zoals CL ze noemen, leraar uit film Nemo zingt lalala :) ). Corné en Luuk midden tussen de black-tipped reefsharks van 1 meter en de enorme zachte huid van de stingray' s aaien. Supercool natuurlijk en met name Luuk voelde zich als een vis in het water tussen de haaien. Corné vond het snorkelen geweldig en achter op de rug van mama lekker meekijken naar de vissies. Iedereen gelukkig met alle ledematen weer aan boord.

Frans Polinesië staat bekend om haar zwarte parels en mijn eigen zwarte parel heeft ook een exemplaar in de tas voor om de nek. Blij dat we in NZ een doos met overbodige zaken (11,5 kg) hebben teruggestuurd, hebben we hier weer wat ruimte voor.

Met Paaseiland op het programma is duidelijk dat Zuid-Amerika eraan komt. Weer op naar nieuwe avonturen in den vreemde.

Hasta la pasta,

H2CL