Oude pannenkoeken in de zee

De Zwitserse Alpen eerst even achter ons gelaten en dat is maar goed ook, want de camper had ook de nodige bijverschijnselen van het bergje op en af. Boven op een van de laatste passen gaf het dashboard aan dat er iets mis was, ¨ onmiddelijk stoppen !! ¨ las Hanneke enigszins gespannen voor uit het Ford-onderhoudsboekje,....ooh neeeeeee....... gelukkig de uitleg van het verkeerde lampje, want in de bochten waar je maximaal 25 km/hr mocht, was het lastig inparkeren. De remmen (eigenlijk de schoentjes voor intimi) waren bijna op hun eind en bij de garage in Greymouth betekende dat een beurt, een extra nachtje en een dag later met nieuwe remmen weer op weg. Letterlijk, een short brake :)

Wel jammer dat een paar dagen later de stroomkabel het liet afweten en we onze mobiel vergaten op een camping terwijl we 4 uur oostwaarts ons installeerden op een nieuwe plek. Soms zit het mee en soms zit het tegen :)

Greymouth zelf is niet heel spannend, behalve dat de camping heerlijk aan het strand gelegen was. Tot op heden, en dus ook deze, zijn alle campings pico bello op orde; goed sanitair, keuken en BBQ om te gebruiken en de nodige speeltoestellen voor de kleintjes. De meeste campings hebben ook veel cabins; trekkershutten met en zonder eigen douche/WC. Het is wel grappig om te zien dat de bezetting van deze campings eigenlijk iedere dag bijna voor 100 % wisselt, iedereen komt en gaat en dat betekent dus ook een hele andere campinglife; om 10 uur in de avond zijn meestal alle gasten terug in de camper, tent of cabin en rond 9 uur ontstaat er een ware uittocht van auto' s en campers. Op deze manier van reizen is de camping dan ook ingericht, parkeerunits en vaak recht toe recht aan.

Boven Greymouth liggen de Pancake Rocks, rotsformaties van eeuwenoude stukken steen uit de zeebodem, schuif deze ettelijke keren over elkaar, laat het duizenden jaren stapelen en als de zee zich vervolgens terugtrekt ontstaan deze prachtige kunstwerken aan de woeste westkust. De hele kustlijn is trouwens fenomenaal en een verwilderd en ruiger broertje van The Great Ocean Road, alleen dan met een fractie van de toeristen die je in Australie op de weg treft.

Vanuit hier hebben we onze reis richting het oosten voortgezet, onderweg naar Kaikoura waar de walvissen zijn, een korte stop in Murchinson en Hanmer Springs. In Hanmer hebben we in de eeuwenoude hotsprings een tijdje rondgedobberd en zelfs ons laten verwennen in de aanwezige spa !! De jongens vonden het heerlijk om weer even te zwemmen en wij zijn met ontspannen koppies weer onderweg. Je moet natuurlijk ook aan jezelf denken na al die weken hard werken :).

Het land tusssen west en oost wordt overigens spaarzaam bewoond en dat betekent kilometers lange stukken door steeds veranderende decors van landschappen. Van smalle, hoge passen door de bergen met diepe ravijnen, langs prairie-achtige heuvels naar een slingerende kustweg. Zo af en toe een kleine nederzetting van een aantal houten huisjes en winkeltjes, een schooltje, een kroeg en een kerk, hooguit honderd man. Stedum, maar dan kleiner en met supermarkt :).

We zitten nu in Kaikaora, de plek waar iedereen de boot pakt om de zee op te gaan. Vandaag werden de tochten afgeblazen vanege een te ruige zee. Morgen om 6.45 uur staan we ingepland. Later daarover meer.

De vraag van deze keer gaat over de viervoeters op dit eiland, hoeveel schapen zijn er op dit moment (telmoment is 1 februari 2009) en hoeveel % hiervan zijn mannetjes.

Tot later,

H2CL


PS1 Ida had alweer het juiste antwoord op de vorige vraag en maakt met twee loten een grotere kans op dat lange weekend Paaseiland.

PS2 Voor een ieder die zich zorgen maakt over de geestelijke toestand van Hanneke na die sprong in het diepe kan ik kort en krachtig mededelen dat het goed gaat; ik haar minder vaak in een verwarde toestand al staand aan de rand van het bed aan tref, ze steeds minder vaak haar haarelastiek om haar voeten probeert te binden en ik slechts vier keer per dag op de camping met haar op de schommel aan het afbouwen ben