De paal van ' 78

In Uruquay?, ja in Uruquay...

Soms zit het mee en soms zit het tegen.... Onze reis heeft een behoorlijke afbuiging gemaakt nadat we de kranten, pamfletten en TV voornamelijk zagen berichten over een (epdemische) uitbraak van dengue; knokkelkoorts. Met name voor de kinderen erg gevaarlijk en het risico niet waaard om toch af te reizen naar Salta. Erg jammer, maar gezondheid en veiligheid boven alles. In het vliegtuig naar Buenos Aires spraken we elkaar moed in door te zeggen dat er vast wel weer iets voor in de plaats zou komen dat we anders niet hadden gedaan. Nou, dat kun je wel zeggen.

In Buenos Aires zijn we uiteindelijk 3 nachten gebleven, plannetjes maken, de was laten doen door de Chinese gemeenschap in BA, waar anders kun je voor 3 euro een trommel was laten doen ? en alvast de stad voorverkennen voor als Linda, Ferdinand, Luna en Isis straks komen. We waren er tijdens het Paasweekend en dat betekende dat het rustig was op straat en de meeste winkels op paaszondag gesloten waren. In de baseliek op Plaza de Mayo was een mis gaande en moesten we heel voorzichtig langs alle prachtige beelden, muurschilderingen en de pastoor en zijn gevolg. Plaza de Mayo, bekend van de marsen van Dwaze Moeders, is nog steeds het plein van protesten.

De grootste happening in Buenos Aires en misschien wel in Zuid-Amerika over het algemeen is het bijwonen van een wedstrijd van volkssport numero uno : futboll !!! In Argentinië zijn er twee grote clubs : Boca Juniors en River Plate. Boca is de club van Maradona en River Plate heeft een zeer memorabel stadion. Dit was het strijdtoneel van de WK – finale van 1978; 25 juni 1978 Argentinië – Nederland, met de bal op de paal van Rensenbrink in de laatste minuten van deze zinderende finale. Uiteindelijk velde Kempes onze mannen in de verlenging.
En het is nog steeds een bijzonder stadion, met name gerealiseerd door de 60.000 fans die gedurende 90 minuten niet ophouden met zingen, muziek maken op grote trommels of met vlaggen zwaaien. We waren er met een groep van 10 man, allemaal buitenlanders en al snel waren Corné en Luuk met twee Amerikaanse meiden de dikste vrienden. De wedstrijd begon 's avonds om half acht en het was bijna 11 uur dat we terug waren in ons hotel, River Plate speelde met 2-2 gelijk en verkeerd in een zelfde crisis als Feyenoord, het was een waanzinnige ervaring, ik heb de grootste vlag ooit gezien en voetbal is zeker één van de must-do 's in Zuid-Amerika.

Een andere must-do is het bezoeken van een estancia en dan zeker eentje waar nog steeds actief gewerkt wordt door de gaucho' s. De gaucho' s hebben een bijzondere historie, het zijn de cowboys van het zuiden en leven nog steeds een leven met twee belangrijke levenspartners : mate en paard. Een gaucho is 90 % van de tijd in het zadel of 1 meter in de buurt van het zadel. In onze estancia waren zes gaucho' s voornamelijk bezig met de 2000 koeien en 150 stieren te
hoeden en te paard en met hond aan hun zijde op de 8000 acres land.

En twee keer per dag, twee uur per keer waren ook wij aan de beurt om te rijden. Vier dagen lang gingen we in de ochtend en in de middag op deze prachtige beesten de estancia verkennen, midden tussen een land vol zwarte stieren door als een echte gaucho al hobbelend over de groene grazige weiden. Voor Hanneke de eerste keer echt los drafend over de vlakte, voor Corné en Luuk de eerste keer op een knol en een glimlach van oor tot oor was een duidelijk signaal van het grote genieten. Met name Corné had ook veel gevoel voor het rijden en is duidelijk een natuurtalent (heeft 'ie van zijn vader :) )

De andere trouwe metgezel van de gaucho is de mate, een sterke thee, gedronken uit een kom gemaakt van kalebas. De thee wodt gedronken met een zilveren/metalen riet (bombina), warmtegeleidend en dus kun je vrij makkelijk je bekje verbranden. Eigenlijk zie je iedereen er mee lopen, thermosfles met heet water onder de arm en de mate in de hand. De thee is yerba-thee, vrij sterk en bitter van smaak, wat wordt aangevuld met suiker al naar gelang het zoetkauwgehalte van de drinker. Een belangrijk onderdeel van het sociale leven en bovenal ook een mooi gezicht. We hebben van onze eigen gaucho Ramon een heerlijke mate voorgeschoteld gekregen na een lange rit op het paard.

De estancia Juan Geronimo (www.juangeronimo,com.ar) was eigenlijk één groot feest, we hebben er heerlijk paard gereden, zijn er allemaal lekker uitgerust en hebben er daadwerkelijk FANTASTISCH gegeten. Han en ik waren het erover eens dat we het “lekkerste vlees ooit” hier hebben gegeten; de lomo !! De lomo is een ossehaas, die op de BBQ wordt bereid met een speciale locale houtsoort. Het was sowieso een groot vreetfestijn, want vijf !! maal daags een maaltijd met elke keer een overvloed aan eten en drinken. En altijd een toetje met de locale lekkernij ; Dulce du Leche; een gecarameliseerde condensmelk, te lekker voor woorden en dit wordt eigenlijk op alles wat maar een beetje zoet moet smaken toegevoegd.

Op de estancia zijn we vier dagen gebleven, tien kilo aangekomen en hebben er twee gezinnen ontmoet met kinderen, eentje uit Brussel en eentje uit Baltimore. Was erg gezellig en met name het feit dat Lia (Brussel) haar familie in BA woont, leverde ons een hoop bruikbare tips op voor de rest van onze reis. Na vier dagen afscheid genomen van Florencia (gastvrouw) en gaucho Ramon en weer verder.

Verder met pech langs de weg (lekke band) om vervolgens de boot te pakken naar Uruqauy, Colonia del Sacramento. Zonder hotel, in de avond een uurtje rondgedoold op zoek naar hotel zijn we uiteindelijk weer beland in hotel en hebben we vandaag dit pittoreske koloniale stadje verkend.

De komende dagen verder door in Uruquay en de nachtjes aftellen naar de komst van onze Haagse vriendjes,

Tot later en tot blogs,

H2CL